تزلزل تصامیم!

ادامه تحصیل و فرا گرفتن مهارت های فنی و یادگیری زبان انگلیسی بشتر از هر وقت دیگرافکارم را بخود معطوف میکند. با برنامه ریزی های مشخص میخواهم دنبال اهدافم بیروم. اما آنچه دلهرهگی را در من زنده نگهدار میدارد، تجمل بی روا از کسانی با اصطلاح خود شان پولدار جامعه ما هستند. تحت تاثیر رفتارهای شان قرارمیگرم، تا تعطیلی برنامه های قبلی ام پش میرود. یاد آور شوم انسان انعطاف پذیری هستم، گفتار و افکار دیگران بالایم تاثیر ژرفی دارد. یعنی کسانی ایده  پولدار شدن را دارد، یا در تجارت خویش مشعول اند با ابرازی از دیدگاهی اقتصادی اش، من هم مستقم کانال تبدیل میکنم. ساعت های را در جوار ایده های آنها منیگرم و فکر میکنم چطور پولدار شوم و تجارت نمایم. کسانی در مقام های بلندی هستند، گاهی با همکلامی با آنها حرف هایشان افکارم را با خود معطوف میکند، چطور و چگونه به آنجا های بلندی برسم، کسانی دیگر رسیده اند. خلاصه کلام وعیان مسله این است بشدت افکار و تصامیم متزلزل دارم. با چنین تزلزل افکارو رفتار به این نتیجه رسیده ام محیط و ماحول تاثیر بسزایی بالا شخصیت و افکار انسان ها دارد. وضوح جدل واهی ام این است، در محیط کار هیچ گاهی به اندازه زیر کلاس درس برای آرامش بخش نبود است. کارهای را که انجام دادم هیچ گاهی برایم لذت بخش نبودن، چون نمی توانم واقعا از توانایی هایم استفاده نمایم. وقتی توانایی خود را با شرایط حال محک میزنم، میدانم چیزی در بساط نیست. وقتی در لابلای نا دانسته هایم میروم، کلمه را یاد میگرم احساس قشنگی برایم دست میدهد. شاید موقفی که در جستجوی آنها باشم، همین جای که احساس آرامش و قشنگی را داشته باشم.