در تکاپوی آینده بهتر !

شکوفایی بهترین موفقیت ها را در ایام کودکی از آن خود میکردم ، از صنف اول الی هفتم مقام اول را از آن خود میکردم . اما حال آنقدر موفق نیستم ، گرچند روی توانایی خویش اطمینان دارم و باورمندم . پس چرا با اطمینان توانمندی باز هم ناموفق هستم .  تجربات لازم برایم اثابت نموده ، انچه بتواند بشکل ممتد افکارم را بخود معطوف نماید ، برایند حاصل  برایم قناعت بخش است . اما انچه مشکل من است ، نمیتوانم با برنامه ریزی دقیق و مشخص، خلای که برایم ایجاد میشود استفاده درست نمایم . سوگواری روزهای هستم که بی هیچ نتجه ملموسی از دست رفت ، تنها برای وقت تلفی هایم ، بماتم اندو نشسته ام . چرا ؟ این یاس و نامیدی را در اغماق وجود محسوس میشوم . چرا برای آیند بهتر از همین لحظه تصمیم جدی و قاطع گرفته نمیتوانم . چرا ؟ انحرافات وقت تلفی در افکارم گل میکند و با حرف های بیهوده حد اکثر از زمان را بعد از خواب در فضای مجازی فیسبوک و رفیقای های بی هدف بگذرانم . آنچه انسان ها به موفقیت های غیر قابل تصور میرساند ، افکارهای بلند و هدف های از قبل تعین شده است و انتخاب های درست است .